اگر گناه وزن داشت . . . !

اگر گناه وزن داشت
هیچ کس را توان آن نبود که قدمی بردارد ؛

تو از کوله بار سنگین خویش ناله میکردی ... 
و من شاید ؛ کمر شکسته ترین بودم
 

اگر غرور نبود   ؛ 
چشمهایمان به جای لبهایمان سخن نمیگفتند ؛
و ما کلام محبت را در میان نگاههای گهگاهمان جستجو نمیکردیم
 
 

اگر دیوار نبود   ؛ نزدیک تر بودیم ؛ 
با اولین خمیازه به خواب میرفتیم 
و هر عادت مکرر را در میان ۲۴ زندان حبس نمیکردیم
 
 

اگر خواب حقیقت داشت   ؛ 
همیشه خواب بودیم

 
 
هیچ رنجی بدون گنج نبود ...
ولی گنج ها شاید بدون رنج بودند
  
اگر همه ثروت داشتند   ؛ 
دل ها سکه ها را بیش از خدا نمی پر ستیدند 
و یکنفر در کنار خیابان خواب گندم نمیدید ؛
تا دیگران از سر جوانمردی ؛ 
بی ارزش ترین سکه هاشان را نثار او کنند 
اما بی گمان صفا و سادگی میمرد .... 
اگر همه ثروت داشتند
 
 
اگر مرگ نبود   ؛ 
همه کافر بودند ؛ 
و زندگی بی ارزشترین کالا بود
ترس نبود ؛ زیبایی نبود ؛ و خوبی هم شاید
 

اگر عشق نبود   ؛
به کدامین بهانه میگریستیم ومیخندیدیم؟ 
کدام لحظه ی نایاب را اندیشه میکردیم؟ 
و چگونه عبور روزهای تلخ را تاب میاوردیم؟ 
آری بی گمان پیش از اینها مرده بودیم   .... 
 
 
 
اگر عشق نبود 
اگر کینه نبود ؛
قلبها تمامی حجم خود را در اختیار عشق میگذاشتند
 
 

اگر خداوند  ؛ 
یک روز آرزوی انسان را برآورده میکرد 
من بی گمان 
دوباره دیدن تو را آرزو میکردم و تو نیز
هرگز ندیدن مرا
 
 

انگاه نمیدانم
براستی خداوند کدامیک را می پذیرفت 
 
 
دکتر شریعتی